Έκκληση προς τις δυνάμεις της πολιτικής, των εκπαιδευτικών, των γονιών, της αυτοδιοίκησης, των Ελλήνων μπορούν να προσφέρουν να συστρατευθούν στην Παιδεία, απηύθνε η υπ. Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου , η οποία σήμερα μαζί με την υφυπουργό, Εύη Χριστοφιλοπούλου και τον Γενικό Γραμματέα Βασίλη Κουλαϊδή, βράβευσαν τα 100 έργα εκπαιδευτικών από όλη τη χώρα, που διακρίθηκαν για την καινοτομία τους.
«Δεν μπορεί οι καλύτεροι, οι άριστοι, οι σημαντικοί, αυτοί που θέλουν, αυτοί που δουλεύουν περισσότερο να μην έχουν διαφορετική αντιμετώπιση και ηθική και υλική από τους υπολοίπους» σημείωσε η υπ. Παιδείας και υπογράμμισε : « Σήμερα ζούμε σε μία εποχή, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο που πέρα από τη συνολική απαξίωση, απαξιώνονται οι πολιτικοί, απαξιώνονται οι θεσμοί, απαξιώνονται οι εκπαιδευτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι δικαστές, οι παπάδες… αυτή η συνολική απαξίωση είναι μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα!»
«Σε αυτή λοιπόν την συνολική απαξίωση, δεν μπορεί παρά να απαντήσουμε με τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους και της χώρας. Και υπάρχουν παντού!», πρόσθεσε η κ. Διαμαντοπούλου.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κυρίες και κύριοι εκπαιδευτικοί,
Σήμερα για μένα, ως Υπουργός Παιδείας , είναι μια πολύ όμορφη μέρα. Μέσα στη δυσκολία της κρίσης και των προβλημάτων, αισθάνομαι υπερήφανη, χαρούμενη και αισιόδοξη γιατί εκπαιδευτικοί από όλα τα σημεία της Ελλάδας, από όλες τις βαθμίδες και από κάθε είδους σχολείο παρουσιάζουν σήμερα δουλειά και ιδέες ,αποδεικνύοντας ότι είμαστε μια κοινωνία που μπορεί, που προσφέρει, που δίνει μηνύματα.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας. Είμαστε σε μια βαθιά κρίση η οποία δεν είναι μόνο οικονομική. Η οικονομική κρίση είναι αυτό που φαίνεται όμως η κρίση είναι και πολιτική και ηθική και κρίση αρχών και αξιών. Αν θέλουμε να κάνουμε μια μικρή ανάλυση του πού βρισκόμαστε -και περισσότερο εσείς που είστε εκπαιδευτικοί και ζείτε τις διεργασίες και την εξέλιξη της κοινωνίας από γενιά σε γενιά- μπορούμε να δούμε ότι τα τελευταία χρόνια ανατρέψαμε αρχές και αξίες. Η κατανάλωση και το καταναλωτικό μοντέλο έγιναν αξίες, ο ατομισμός έγινε μια βασική αρχή και σε όλα τα επίπεδα βαφτίζαμε εύκολα την ισοπέδωση προς τα κάτω, ισότητα. Αυτά έχουν αντίτιμο και στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής, της οικονομικής ζωής, αλλά βεβαίως και στην πολιτική η οποία πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να ανοίγει δρόμους.
Στην ιστορία της χώρας μας αλλά και στην ιστορία της ανθρωπότητας εκπαιδευτικός σημαίνει παράδειγμα, προσφορά. Ανασύροντας παραδείγματα από την ιστορία του Νεοελληνικού Έθνους από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, οι εκπαιδευτικοί μας έχουν υπάρξει εξαιρετικό παράδειγμα. Εκπαιδευτικοί που σε δύσκολες συνθήκες: στην ίδρυση του ελληνικού κράτους με τα πρώτα σχολεία και τα σχολαρχεία έμαθαν γράμματα σε αυτόν τον τόπο, στα παιδιά και σε ένα πληθυσμό εξαιρετικά αναλφάβητο. Ιδιαίτερα σημαντικός ήταν ο ρόλος των δασκάλων σε όλες τις δύσκολες στιγμές, στους πολέμους, στους εμφυλίους, στις δικτατορίες. Στην εσχατιά της χώρας, σε κάθε χωριό, με αντίξοες συνθήκες, σε κάθε περιοχή και σε κάθε δυσκολία ήταν εκεί.
Σε κάθε περίοδο οι δάσκαλοι πρόσφεραν και πολλά από τα επιτεύγματα, τα επιστημονικά και των διανοούμενων οφείλονται στους δασκάλους. Πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι κάνουν αναφορά στο δάσκαλο τους. Έχω πει πολλές φορές στα χρόνια που είμαι στην πολιτική, ότι οφείλω το 50% από αυτά που είμαι σήμερα, ως προσωπικότητα, στο Δάσκαλο μου, το Βασίλη Οικονόμου, στην Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού. Ένας άνθρωπος που άλλαξε μια ολόκληρη τάξη, μέσα σε 2 χρόνια, άλλαξε τα παιδιά των 11 και 12 χρονών, τους έδωσε φτερά και δύναμη, άλλαξε τις προσωπικότητες τους.
Πίσω από όλα αυτά τα επιτεύγματα είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί, οι Δάσκαλοι που προσέφεραν. Στο χώρο της εκπαίδευσης όμως συναντώνται και άλλου είδους προσφορές, που τις είχαμε ξεχάσει και που σήμερα τις έχουμε ανάγκη. Έχουμε ένα δυσθεώρητο χρέος πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Περάσαμε, όμως, και πολλά χρόνια δυσθεώρητης κερδοφορίας σε πολλές επιχειρήσεις στη χώρα. Θυμίζω, ότι πολύ γνωστά ονόματα στο χώρο της εκπαίδευσης όπως το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η Ριζάρειος Σχολή, το Αρσάκειο σχολείο, η Ζωσιμαία σχολή και πάρα πολλά άλλα ιδρύματα, συνεχίζουν την πορεία τους μέσα στις δεκαετίες, έχοντας ονόματα χορηγών που επέλεξαν να επενδύσουν τον πλούτο τους στην Παιδεία.
Για άλλη μια φορά καλούνται να συστρατευτούν στο όνομα της Παιδείας όλες οι δυνάμεις της πολιτικής, των εκπαιδευτικών, των γονιών, της αυτοδιοίκησης, των Ελλήνων που μπορούν να προσφέρουν. Όλες οι δυνάμεις της κοινωνίας χρειάζονται αυτή τη δύσκολη στιγμή να συστρατευτούν στην Παιδεία.
Γιατί αν λύσουμε το θέμα του χρέους, αν λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα και δεν αλλάξουμε το βασικό DNA της Παιδείας που έχει να κάνει με αρχές και αξίες αλλά και με τη λειτουργία των θεσμών και των στόχων της, γρήγορα θα φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Αλλάζουμε Παιδεία για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Και σε αυτή την αλλαγή, υπάρχουν πάντα πρωτοπορίες. Υπάρχουν πάντοτε οι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν γιατί εκπαιδευτικός σημαίνει φως.
Πριν από λίγο έσφιξα το χέρι από εκπαιδευτικούς από όλη την Ελλάδα, από την Ορεστιάδα, από την Κέρκυρα, από τη Λήμνο, από τη Θάσο, από την Κρήτη, από την Καρδίτσα, από την Πτολεμαΐδα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν να δώσουν λαμπρά παραδείγματα. Πέρυσι ήμασταν μόνο 2 μήνες Κυβέρνηση όταν κάναμε αυτήν την εκδήλωση για την Καινοτομία και την Αριστεία στην Εκπαίδευση. Φέτος, με την δουλειά της Υφυπουργού, Εύης Χριστοφιλοπούλου, αυτό άρχισε να παίρνει θεσμικά χαρακτηριστικά. Να γίνεται με συγκεκριμένους κανόνες ώστε να μείνει ένας μόνιμος θεσμός. Να ξέρουμε όλοι κάθε χρόνο ότι έχουμε ανάγκη επιβραβεύουμε ηθικά τον κάθε εκπαιδευτικό.
Να αναφέρω ότι κανείς δεν ζήτησε χρήματα! Από όλους τους εκπαιδευτικούς που δούλεψαν δεν ζήτησε κανείς επιπλέον οικονομική ενίσχυση. Ήταν μεράκι, ήταν δουλειά, ήταν πάθος, ήταν αίσθηση καθήκοντος και αποστολής. Ήταν ιδέες που έγιναν πράξη με την πιο όμορφη ύλη που μπορεί να έχει κανείς στα χέρια του. Τα παιδιά.
Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε χωρίς διακρίσεις αυτών οι οποίοι προσφέρουν! Δεν μπορεί οι καλύτεροι, οι άριστοι, οι σημαντικοί, αυτοί που θέλουν, αυτοί που δουλεύουν περισσότερο να μην έχουν διαφορετική αντιμετώπιση και ηθική και υλική από τους υπολοίπους. Σήμερα ζούμε σε μία εποχή, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο που πέρα από τη συνολική απαξίωση, απαξιώνονται οι πολιτικοί, απαξιώνονται οι θεσμοί, απαξιώνονται οι εκπαιδευτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι δικαστές, οι παπάδες… αυτή η συνολική απαξίωση είναι μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα! Σε αυτή λοιπόν την συνολική απαξίωση, δεν μπορεί παρά να απαντήσουμε με τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους και της χώρας. Και υπάρχουν παντού!
Κυρίες και Κύριοι εκπαιδευτικοί ο δικός σας λόγος είναι ο πιο σημαντικός λόγος στη χώρα. Ο δικός σας λόγος! Εσείς που φτιάχνετε αυτή τη γενιά που έρχεται. Αυτή τη γενιά που βιώνει στη εφηβεία της ή στα παιδικά της χρόνια μια συνολική κατάθλιψη. Αυτή η γενιά πρέπει να οπλιστεί με τη δύναμη του Έθνους. Με τη δύναμη της χώρας που μέσα από πολλές δυσκολίες μπόρεσε και πήγε μπροστά. Η πρωτοπορία της πρωτοπορίας είστε εσείς! Το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής. Ένας εκπαιδευτικός με ελάχιστα μέσα σε ένα χωριό που κάνει κάτι σημαντικό, είναι μία πολύ σημαντική μονάδα για τη χώρα. Και είναι αυτό το παράδειγμα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Η απαξίωση έρχεται μέσα από το γκρίζο λόγο. Μέσα από την επιμονή σε δόγματα της προηγούμενης τριαντακονταετίας. Μέσα από την άρνηση της προσφοράς. Το παράδειγμα και το φώς έρχεται μέσα από τους ανθρώπους που έμπρακτα δημιουργούν.
Θέλω λοιπόν, μεταφέροντας και το χαιρετισμό του Πρωθυπουργού, και όλης της πολιτικής ηγεσίας και εκφράζοντας, νομίζω σε μεγάλο βαθμό, όλα τα στελέχη της Διοίκησης του Υπουργείου να σας ευχαριστήσουμε θερμά. Να ευχαριστήσω επίσης τον κύριο Ναυρίδη για όλη την δουλειά που έκανε όλο αυτό το διάστημα σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Τους Διευθυντές που είναι μαζί μας και δουλεύουν άοκνα και να σκέφτονται ωράριο για την οργάνωση αυτής της εκδήλωσης και κυρίως για αυτό που θέλουμε να μείνει για το θεσμό! Θα παρακαλούσα να γίνεται και σε επίπεδο περιφέρειας ώστε να δίνεται το μήνυμα ότι όλες οι υγιείς και ισχυρές δυνάμεις του έθνους και της πατρίδας είναι εδώ και είναι έτοιμες να προσφέρουν, ο καθένας από το πόστο του και ο καθένας με τις δυνάμεις του. Είναι η εποχή που σκεφτόμαστε τι θα προσφέρουμε εμείς. Χρειαζόμαστε 2, 3, 4 χρόνια για να βάλουμε την πατρίδα μας στις ράγες που θέλουμε και ύστερα να σκεφτούμε ο καθένας ξανά τον εαυτό του.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΡΗΣ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κυρία Υπουργέ,
κυρίες και κύριοι,
Θέλω και εγώ με τη σειρά μου, να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη μέρα και να πω ότι η συγκίνηση και χαρά μου είναι μεγάλη. Όταν πέρσι κλείνοντας την πρώτη εκδήλωση, η Υπουργός μου ανέθεσε το συντονισμό αυτής της πρωτοβουλίας, που η ίδια ξεκίνησε, ένιωσα πολύ μεγάλη ευθύνη. Ξεχνάμε πολλές φορές την ευθύνη. Αισθάνομαι λοιπόν και αισθάνθηκα και τότε πολύ μεγάλη ευθύνη. Προσπαθώντας να συντονίσω αυτό το θεσμό που ξεκίνησε η Άννα Διαμαντοπούλου, ώστε να επεκταθεί σε κάθε σχολείο της χώρας. Θέλω λοιπόν να σηματοδοτήσω ποιες είναι οι αλλαγές και ποιες είναι οι κατευθύνσεις που δίνουμε σε αυτό το θεσμό.
Το πρώτο πράγμα που προσπαθήσαμε, είναι να συνδέσουμε τις κατηγορίες των βραβεύσεων με τις προτεραιότητες στην εκπαιδευτική αλλαγή, στην αλλαγή της Παιδείας μας. Για αυτό η διδακτική- και οι διαφορετικές διδακτικές- είχαν την τιμητική τους. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν φτάνει απλά να αλλάξεις το περιεχόμενο της ύλης. Σε ένα σχολείο που έχει ως στόχο το μαθητή και τις μαθησιακές ανάγκες, είναι πάρα πολύ σημαντικό να αλλάξεις τον τρόπο που διδάσκεις. Σε ένα σχολείο που μέχρι τώρα ήταν ένα σχολείο που λειτουργούσε άκαμπτα, ο εκπαιδευτικός έπρεπε πάνω από όλα να «βγάλει την ύλη», κάτι το οποίο αντιστρατεύεται το πώς να «διδάξει την ύλη».
Το δεύτερο που θεωρήσαμε σημαντικό, ήταν να βραβεύσουμε τις σχολικές δραστηριότητες. Όταν λέμε ότι το Νέο Σχολείο πρέπει να είναι ένα ανοιχτό σχολείο, δεν σημαίνει ότι θα είναι ένα ανεξέλεγκτο ή αυθαίρετο σχολείο. Σημαίνει ότι ο διευθυντής, η διευθύντρια, με ένα ζωντανό σύλλογο εκπαιδευτικών και με τη συμβολή των γονιών και της τοπικής κοινωνίας θα μπορεί να «μεγαλουργήσει». Και αν σήμερα, που γνωρίζουμε πολύ καλά πόσοι εγκύκλιοι και πόση γραφειοκρατία υπάρχουν στην δομή του εκπαιδευτικού συστήματος και στη λειτουργία της σχολικής μονάδας, είναι πολύ σημαντικό να βραβεύσουμε τους εκπαιδευτικούς εκείνους και τα σχολεία εκείνα, που ξέφυγαν από τα τείχη της γραφειοκρατίας και τόλμησαν να κάνουν καινοτόμες δραστηριότητες. Ναι υπήρχαν οι θεσμοί, τους γνωρίζω καλά, τους γνώρισα πολύ καλύτερα ερχόμενη στο Υπουργείο Παιδείας. Ο θεσμός της «ευέλικτης ζώνης» υπήρχε εδώ και χρόνια, δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Είναι κάτι που παρήγαγε καινοτομία, χωρίς να αναδεικνύεται ως τώρα. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι οι σχολικές δραστηριότητες είναι σημαντικές για το Νέο Σχολείο. Η τελευταία κατηγορία που είναι και η πιο σημαντική, είναι η συνεργασία εντός της σχολικής μονάδας. Αν δεν πετύχουμε τη συνεργασία, δεν θα πετύχει τίποτε άλλο: ούτε τα προγράμματα σπουδών, ούτε οι νέες διδακτικές προσεγγίσεις, ούτε η επιμόρφωση, ούτε όλα αυτά τα πολύ φιλόδοξα που έχουμε επενδύσει, τα οράματά μας, τα σχέδιά μας, για την αλλαγή του σχολείου.
Θέλω και από τη δική μου την πλευρά να ευχαριστήσω όλους τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν. Νομίζω κύριε πρόεδρε της επιτροπής ότι ήταν πάνω από 800. Θέλω να ευχαριστήσω τον καθένα και την καθεμιά που αφιέρωσε την ώρα του και είχε το μεράκι και την όρεξη να υποβάλει την αίτησή του και να δείξει τη δουλειά του. «Είχε το μεράκι». Αυτή τη λέξη πρέπει να βρούμε πάλι, γιατί την έχουμε μέσα μας οι Έλληνες. Στις μέρες που διανύουμε μας είναι απαραίτητη. Φέτος, όπως και πέρσι, θα λειτουργήσει το αποθετήριο των καλών πρακτικών, αυτών των καινοτομιών. Αλλά σε λίγο καιρό θα έχουμε και μια επόμενη δυνατότητα. Οι εκπαιδευτικοί και η σχολική κοινότητα, θα έχει τη δυνατότητα μέσα από το σχολικό δίκτυο, να πλοηγηθεί, να πάρει στοιχεία από τις προτάσεις των συναδέλφων εκπαιδευτικών και ακόμη τη δυνατότητα για θετική ψήφο. Γιατί; Θέλουμε άραγε το θεσμό να τον κάνουμε ένα reality; Όχι βέβαια. Αλλά θέλουμε εμείς ως εκπαιδευτική κοινότητα να μπορούμε να επιβραβεύουμε τις πρωτοβουλίες των άλλων και να υπάρχει έτσι και μια ηλεκτρονική επιβράβευση και ένας διάλογος μεταξύ μας, που μπορεί να γίνει στο σχολικό δίκτυο.
Θεωρήσαμε λοιπόν ότι αυτό είναι μια καινοτομία που πάει το θεσμό ένα βήμα μπροστά- και όπως ήδη ακούσατε από την Υπουργό- πρέπει και μπορούμε να αναδείξουμε αυτή τη διάσταση και σε περιφερειακό επίπεδο.
Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω τον πρόεδρο και τα μέλη της κριτικής επιτροπής, τους 131 άμισθους εκπαιδευτικούς και συντελεστές εμπειρογνώμονες της εκπαίδευσης, οι οποίοι αξιολόγησαν τα έργα. Για πρώτη φορά αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιπλέον – έκαναν διπλή τυφλή αξιολόγηση. Και αυτό ήταν μια φετινή αλλαγή, μια βελτίωση θεωρούμε στον τρόπο που βαθμολογήθηκαν τα έργα. Η διπλή αξιολόγηση λοιπόν αυτή έγινε από 131 ανθρώπους που δεν πληρώθηκαν τίποτα και που ανάλωσαν ώρες ατέλειωτες να δουν να αξιολογήσουν, να συγκρίνουν. Θέλω από καρδιάς να τους ευχαριστήσω, για αυτή ακριβώς την προσφορά, την εθελοντική προσφορά.
Από τη καρδιά μου λοιπόν θέλω να πω και ένα τελευταίο. Είχα την ευκαιρία μετέχοντας σε ένα από τα μεγάλα εκπαιδευτικά συνέδρια που έγιναν τον τελευταίο χρόνο σε διαφορετικές χώρες, κάποια ήταν ευρωπαϊκά, κάποια ήταν παγκόσμια-και είδα και άκουσα και επεξεργάστηκα το πόσο ο θεσμός των εκπαιδευτικών, οι εκπαιδευτικοί ως κλάδος, έχουν χάσει το κύρος του διαχρονικά στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι το συμβούλιο της Ευρώπης έχει κάνει ολόκληρο συνέδριο για τη σχέση κύρους των Εκπαιδευτικών και Δημοκρατίας. Όχι εκπαιδευτικών και παιδείας, γιατί αυτό είναι αυτονόητο. Είναι αυτονόητο ότι οποιοιδήποτε σύστημα παιδείας εδράζεται και στο κύρος των εκπαιδευτικών. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ οι χώρες εκείνες, οι οποίες επένδυσαν στο κύρος του εκπαιδευτικού- δεν είναι μόνο η αμοιβή, είναι και αυτό αλλά είναι και άλλα πολλά πράγματα- είναι μέσα από τις χώρες με εκπαιδευτικά συστήματα τα οποία πάνε καλά, γιατί εκτός των άλλων στοιχείων που έχουν, έχουν αυξημένο το κύρος του εκπαιδευτικού στην κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το συμβούλιο της Ευρώπης κάνει συνέδριο για τη σχέση της Δημοκρατίας και κύρους των εκπαιδευτικών.
Νομίζω- ότι στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε- ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο, από όσα ήδη αναφέρθηκαν από την Υπουργό και από τον κύριο Ναυρίδη, είναι το στοιχείο της τόλμης, το στοιχείο του ρίσκου. Την κρίση για να την κάνεις ευκαιρία πρέπει να ρισκάρεις. Σε ένα σύστημα, όπως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που έχει αρκετά καλά αλλά που σίγουρα, νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε, ότι είναι συγκεντρωτικό και άκαμπτο και ότι δεν διευκολύνει την καινοτομία, την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία. Σε ένα τέτοιο σύστημα, θέλει τόλμη από εσάς η αριστεία και η καινοτομία. Είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τη χώρα, την ανάταξη της οικονομίας, της κοινωνίας και το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί αν κάτι σήμερα βραβεύουμε, είναι τους ανθρώπους αυτούς, που σκάβουν στα μύχια της ψυχής τους και του πνεύματός τους, ώστε να δημιουργήσουν, ελπίζοντας για το μέλλον των παιδιών μας και το μέλλον της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου