Ο νόμος και ο φόβος των πρυτάνεων

Από την Καθημερινή

Του Αποστολου Λακασα

Eνα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της στάσης των πρυτάνεων σχετικά με το νομοσχέδιο για τη λειτουργία των ΑΕΙ, που κατέθεσε στη Βουλή το υπ. Παιδείας, είναι ότι παρουσιάζεται αναντίστοιχη με τη στάση των συναδέλφων τους πανεπιστημιακών. Δηλαδή, ενώ βλέπουμε την πανεπιστημιακή κοινότητα να είναι έως τώρα διχασμένη ως προς τις αλλαγές που προτείνει ο νόμος, η συντριπτική πλειονότητα των πρυτάνεων είναι αρνητική.
Ενδεικτικά, οι πανεπιστημιακοί που έχουν ταχθεί, έστω και με ενστάσεις, υπέρ του νομοσχεδίου αναφέρουν ότι «αν και αυτή η απόπειρα αποτύχει, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μείνει στάσιμο για πολλά χρόνια ακόμη. Και αυτό είναι σε βάρος της χώρας». Η άλλη πλευρά των πανεπιστημιακών εκτιμά ότι «με το ν/σ, παρά τις επιμέρους θετικές ρυθμίσεις, η κυβέρνηση έρχεται να επιβάλει ένα ολιγαρχικό και δεσποτικό μοντέλο διοίκησης και διαχείρισης των ΑΕΙ». Τι συμβαίνει στο στρατόπεδο των πρυτάνεων; Μόνο οι δύο σε σύνολο 20 συγκλίνουν με την μεταρρυθμιστική πρόταση. Πρόκειται για τους πρυτάνεις του Οικονομικού Πανεπιστήμιο Αθηνών και του Πανεπιστημίου Κρήτης. Οι υπόλοιποι σηκώνουν τα λάβαρα του πολέμου ώστε «να μη θιγεί ο χαρακτήρας του δημόσιου πανεπιστημίου».

Οι ουσιαστικοί λόγοι της αντίδρασης μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης... Εκτιμώ, όμως, ότι πρέπει να εστιάσουμε σε δύο στοιχεία. Αφορούν τον πρυτανικό θώκο και τις σχέσεις συναλλαγής που έχουν οι πρυτάνεις με τις φοιτητικές παρατάξεις που τους εξέλεξαν. Συγκεκριμένα, είναι βέβαιο ότι οι πρυτάνεις του Οικονομικού και του Κρήτης εκφράζουν πιο ελεύθερα τη θέση τους υπέρ του ν/σ από την στιγμή που τον Σεπτέμβριο παραδίδουν τον πρυτανικό τους θώκο. Επίσης, περί τους έξι από τους υπόλοιπους 18 πρυτάνεις τάσσονται θετικά στο νόμο, αλλά δεν εκφράζουν ανοιχτά τη θέση τους. Σαφώς αναλογίζονται τις αντιδράσεις των κομματικών παρατάξεων. Σε αυτές στηρίχτηκαν για να καταλάβουν τον θώκο στον οποίο βρίσκονται σήμερα, σε αυτές θα στηριχθούν και τον Σεπτέμβριο για να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Οπως αποδεικνύεται, δηλαδή, από την στάση των πρυτάνεων δεν μπορεί κάποιος να δώσει ένα στίγμα της πραγματικότητας στα ελληνικά ΑΕΙ, εάν δεν τη δει μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη της κομματοκρατίας, της συντεχνιακής λογικής και των προσωπικών συμφερόντων.